Jak korzystać z karty periodontologicznej online

Następujące dane mogą zostać wprowadzone do periodontologicznej karty online: ruchomość zębów, objęcie furkacji, poziom brzegu dziąsła, głębokość pomiarowa kieszonek (mm) oraz uwagi. Pole określające głębokość kieszeni oraz linia wyznaczająca pozio przyczepu klinicznego zostaną wyznaczone automatycznie niebieskim kolorem po wprowadzeniu parametrów określających odległość od połączenia szkliwno-cementowego do brzegu dziąsła oraz głębokość pimiarową kieszonek.

Poziom objęcia furkacji jest oznaczany za pomocą koła. Całe koło (I stopień), półkole ( II stopień), koło wypełnione (III stopień).

---

Jak zapisać kartę periodontologiczną online

Karta periodontologiczna nie może zostać zapisana na twardym dysku w formacie plików tekstowych. Należy zaznaczyć, że ta strona internetowa nie zapisuje żadnych danych wprowadzonych do formularza.

Opcjonalnie stronę internetową można zapisać na komputerach typu Apple Macintosh i Windows jako plik PDF. Użycie polecenia „Drukuj” otworzy okno dialogowe drukowania, aby wybrać jedną z następujących opcji: Adobe PDF lub FreePDF. Kliknięcie OK pozwoli użytkownikowi wybrać nazwę pliku i lokalizację, w której plik PDF powinien zostać zapisany.

W menu drukowania wybierz „Zapisz jako PDF”.

Pobieranie

Ta karta umożliwia ręczne jej wypełnianie w celu zarejestrowania danych elektronicznie w późniejszym terminie, jeśli nie można w danym momencie zarejestrować ich elektronicznie.

Pobieranie: Oznaczenie pobranych plików perio karty online

EN_Periodontal_Chart_Scoring_Sheet.pdf

EN_Periodontal_Chart_Scoring_Sheet.xlsx

Kalibracja

Zadaniem karty periodontolgicznej online jest pomoc w zarejestrowaniu parametrów określających: recesje dziąsłowe, głębokość kieszonek oraz poziomu utraty przyczepu w sześciu miejscach diagnostycznych dla każdego zęba lub implantu są rejestrowane w mm. Wydaje się racjonalne zaokrąglanie rzeczywistych odczytów pomiarowych uzyskiwanych z sondy periodontologicznej.

1. Poziom brzegu dziąsła (odległość od połączenia szkliwno-cementowego do brzegu dziąsła), głebokość pomiarowa kieszonek oraz poziom utraty przyczepu łącznotkankowego.

W każdej lokalizacji najpierw rejestruje się wartość pomiarawą poziomu brzegu dziąsła, a następnie wartość pomiarową głebokości kieszonki. Poziom utraty przyczepu klinicznego zostanie obliczony automatycznie przez narzędzie internetowe, które utworzy również wykresy na diagramie karty periodontologicznej online przy pomocy niebieskiej linii.

Przy rejestrowaniu wartości pomiarowej poziomu brzegu dziąsła, gdy dodziąsłowy brzeg korony protetycznej lub wypełnienia znajduje się co najmniej 3 mm dowierzchołkowo w stosunku do połączenia szkliwno-cementowego (CEJ), wtedy ten brzeg staje się punktem odniesienia dla pomiaru, w przeciwnym wypadku punkt odniesienia pozostaje w miejscu rzeczywistego połączenia szkliwno-cementowego.

„Głębokość pomiarowa” jako druga wartość rejestrowana stanowi odległość pomiędzy brzegiem dziąsła, a dnem kieszonki dziąsłowej lub kieszonki przyzębnej.

Poziom utraty przyczepu klinicznego jest obliczany wg. Następującego wzoru:

Głebokość pomiarowa (mm) - Poziom brzegu dziąsła (mm) = Poziom przyczepu (mm)

Zdrowe przyzębie

W zdrowym przyzębiu połączenie szkliwno-cementowe jest umiejscowione pod brzegiem linii dziąsła oraz bezpośrednio ponad przyczepem klinicznym. W zdrowym przyzębiu nie dochodzi do utraty poziomu przyczepu klinicznego.

W tym przypadku obydwie wartości poziomu brzegu dziąsła 1 oraz głębokości pomiarowej 2 są takie same.

Na powyższym rysunku poziom przyczepu klinicznego można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom przyczepu klinicznego 0 mm = Głąbokość pomiarowa - Poziom brzegu dziąsła

Zdrowe tkanki okołowszczepowe

W zdrowych miejscach brzeg wokół nadbudowy implantologicznej znajduje się nieco poniżej brzegu błony śluzowej dziąsła. W zdrowych miejscach wokół implantu nie dochodzi do utraty kości wyrostka zębodołowego szczęki lub części zębodołowej żuchwy.

Na powyższym rysunku poziom kości wyrostka zębodołowego szczęki lub części zębodołowej żuchwy (przyczepu) można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom kości wyrostka zębodołowego (przyczepu) 2 mm = Głębokość pomiarowa 3 mm - Poziom brzegu błony śluzowej 1 mm

Przerost dziąseł (rozrost)

W niektórych przypadkach połączenie szkliwno-cementowe może znajdować się znacznie poniżej brzegu dziąsła, ale nadal znajdować się bezpośrednio nad przyczepem klinicznym. Dzieje się tak w przypadku przerostu lub rozrostu dziąseł.

W tym przypadku, ponownie, obie wartości poziomu brzegu dziąsła 1 oraz głębokości pomiarowej 2 są takie same.

Na powyższym rysunku poziom przyczepu klinicznego można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom przyczepu klinicznego 0 mm = Głębokość pomiarowa 5 mm - poziom brzegu dziąsła 5 mm

Uwaga: Kieszonki rzekome (dziąsłowe) to kieszonki o głębokości 4 mm i więcej bez obecności utraty przyczepu klinicznego.

Zdrowa tkanka okołowszczepowa w strefie estetycznej

W zdrowych miejscach wokół strefy estetycznej brzeg nadbudowy implantologicznej znajduje się dalej poniżej brzegu okołoimplantowej błony śluzowej. W zdrowych miejscach wokół implantu w strefie estetycznej nie dochodzi do utraty kości wyrostka zębodołowego szczęki lub części zębodołowej żuchwy.

Na powyższym rysunku poziom kości wyrostka zębodołowego lub części zębodołowej zuchwy (przyczepu) można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom kości wyrostka (przyczepu) 2 mm = Głebokość pomiarowa 5 mm - Poziom brzegu błony śluzowej

Kieszonka przyzębna

W niektórych zmienionych chorobowo miejscach połączenie szkliwno-cementowe może znajdować się nieco poniżej lub powyżej brzegu dziąsła. Odległość od brzegu dziąsła do dna kieszonki jest rejestrowana jako głębokość pomiarowa kieszonki 2.

Na powyższym rysunku poziom przyczepu klinicznego można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom przyczepu klinicznego 5 mm = Głębokość pomiarowa 7 mm - Poziom brzegu dziąsła 2 mm

Uwaga: Kieszonki przyzębne > 4 mm po aktywnym leczeniu choroby przyzębia są określane jako tzw. przetrwałe kieszonki.

Kieszonki okołowszczepowe

W miejscach ze stanem zapalnym tkanek wokół implantu brzeg nadbudowy może znajdować się nieco poniżej lub powyżej brzegu błony śluzowej wokół implantu. Odległość pomiędzy brzegiem błony śluzowej, a dnem kieszonki przy implancie jest rejestrowana jako okołoimplantowa głębokość pomiarowa 2.

Na powyższym rysunku poziom kości wyrostka zębodołowego lub części zębodołowej żuchwy (przyczepu) można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom brzegu kostnego (przyczepu) 6 mm = Głebokość pomiarowa 7 mm - Poziom brzegu błony śluzowej 1 mm

Recesje dziąseł

Recesje dziąseł obserwuje się kiedy brzeg dziąsła znajduje się w położeniu dowierzchołkowym w stosunku do połączenia szkliwno-cementowego. Wartość pomiarową poziomu brzegu dziąsła neleży wówczasa zarejesytrować jako ujemną.

Na powyższym rysunku poziom przyczepu klinicznego można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom przyczepu klinicznego 6 mm = Głębokość pomiarowa 2 mm - Poziom brzegu dziąsła -4 mm

Recesje okołowszczepowe

ecesję okołowszczepową obserwuje się kiedy brzeg błony śluzowej znajduje się w przybliżeniu w okolicy brzegu nadbudowy. Wtedy wartość pomiarową poziomu brzegu błony śluzowej 1 należy zarejestrować jako ujemną.

Na powyższym rysunku poziom kości wyrostka zębodołowego lub części zębodołowej żuchwy (przyczepu) można obliczyć na podstawie następującego wzoru:

Poziom kości (przyczepu) 4mm = Głębokość pomiarowa - Poziom brzegu błony śluzowej -2 mm

Sześć miejsc pomiarowych dla każdego zęba lub wszczepu

Kluczowym jest właściwy dobór sześciu miejsc pomiarowych dla każdego zęba lub implantu, w każdym z nich należy określić głebokość kieszonki oraz poziom przyczepu. Każdy ząb patrząc od płaszczyzny zgryzowej jest podzielony na sześć sekcji, w każdej z nich podlega rejestracji punkt o najgłębszej wartości pomiarowej.

Ustawienie sondy periodontologicznej

Sonda periodontologiczna powinna być wprowadzana wzdłuż powierzchni korzenia w celu dokonania pomiaru. Część pomiarowa instrumentu powinna być prowadzona w kierunku mezjalno-dystalnym (odpowiednio A lub B, w miarę możliwości wzdłuż długiej osi zęba (należy unikać pochylania jej w kierunku językowo-policzkowym).

2. Poziom objęcia furkacji

Furkacje we wszystkich trzonowcach oraz pierwszych przedtrzonowcach w szczęce powinny być oceniane sondą do furkacji. Pozioma wartość pomiarowa jest skalowana w stopniach od 0 do 3 zgodnie z następującymi kryteriami (Hamp et al., 1975):

Stopień 0 = furkacja jest niewyczuwalna

Stopień 1 = furkacja jest wyczuwalna, pozima wartość pomiarowa jest ≤3 mm

Stopień 2 = furkacja jest wyczuwalna, pozima wartość pomiarowa jest >3mm

Stopień 3 = furkacja penetruje na przestrzał

3. Ruchomość zębów

Ruchomość zębów określa się przy pomocy dwóch tak samo zakończonych narzędzi, zgodnie z następującymi kryteriami (Miller, 1950):

Stopień 0 = ruchomość fizjologiczna (norma)

Stopień 1 = wyczuwalna ruchomość (do 1 mm w płaszczyżnie poziomej

Stopień 2 = wyczuwalna ruchomość (powyżej 1 mm w płaszczyżnie poziomej

Stopień 3 = wyczuwalna ruchomość zęba w płaszczyźnie pionowej

Literature

Miller S. C., Textbook of Periodontia, 3rd edition, The Blakiston Co., Philadelphia and Toronto,1950.

Hamp S. E., Nyman S., Lindhe J., Periodontal treatment of multirooted teeth. Results after 5 years. J. Clin. Periodontol. 1975;2:126–135. doi: 10.1111/j.1600-051X.1975.tb01734.x.